Rondtrip Nicaragua!

Hallo iedereen ik zal jullie eens mijn twee weekjes vakantie vertellen in een notendopje ;-)
Het begon allemaal toen ik vrijdagmiddag de bus naar Managua moest nemen. Mijn moeder kwam er ’s avonds toe en ik ging al profiteren van ons duur hotel. Er waren twee zwembaden, dus ik wou al tegen de middag daar gaan liggen! Ook snakte ik enorm naar warm water! Eindelijk een warme douche, alhoewel het een teleurstelling was, omdat het daar zo verschrikkelijk warm was dat je je liever met koud water douchte! Maar kheb er toch eens kunnen onderstaan in het warme water!
Het was echt een prachtig hotel recht tegenover de luchthaven! Dit was een bewuste keuze, omdat Managua (hoofdstad van Nicaragua) echt heel erg gevaarlijk is! Er worden heel veel mensen overvallen en zelfs vermoord! Ook voor de mensen uit Nicaragua is het gevaarlijk. Daarmee maar voor de makkelijke weg gekozen. Eens toegekomen relaxte ik en dronk ik op mijzelf een coctailke en at ik een versnaperingske. Tegen acht uur ging ik naar de luchthaven om mijn moeder op te wachten. Ik stond daar bijna twee uur vooraleer ik ze eindelijk zag. Toen bleek dat ze haar bagage niet had! Gelukkig had ze wat extra gerief in haar handbagage gestoken voor het geval dat dit dus zou gebeuren. De volgende dag trokken we naar Masaya om de Nieuwe en Oude markt te doen. Dat was de ideale gelegenheid om geschenken te verzamelen, maar aangezien ik zelf veel graag wou hebben kwam ik van de markten terug met enkel spullen voor mijzelf! Maar niet gevreesd voor diegene die cadeau’ s verwachten! Ik keer er nog eens naar terug…. . We zaten daar in een heel klein hotelleke voor slechts zes euro voor twee personen met eigen badkamertje. Niets luxueus, maar proper. Het was in een huis van een man die kamers verhuurde. ’ S Avonds konden we er ook op internet, alhoewel de computers enorm onder het stof zaten en verschrikkelijk waren om mee te typen! Vaak bleven knoppen hangen, maarja het had allemaal zijn charmes!
De dag nadien moesten we al terug naar Managua gaan om het vliegtuigje richting de Corn Islands te nemen! Gelukkig was de bagage van mijn moeder toen toegekomen en gingen we ons samen met de andere Belgen (die ondertussen ook toegekomen waren) gaan inchekken. Het was weer op zijn Nicaraguaans, want alles duurde weer ontzettend lang! Je moest je dan met je bagage op een weegschaal stellen om te zien of je niet te veel woog hehe… Kwist onmiddellijk eens mijn gewicht…NOT. Aangezien ik helemaal niet zot ben van vliegen kreeg ik het al helemaal toen ik ons vliegtuigje zag! Een oud krot! Maja het moest nu eenmaal é…als je ergens wil geraken int leven zijn vliegtuigen de manier! Toen het vliegtuigje vertrok ging alles zo loom. Precies of de motors zouden elk moment kunnen uitgevallen zijn! Gelukkig niet gebeurt! Het vliegtuigje vloog redelijk laag waardoor je de hele tijd het landschap kon volgen (zo’n uur en een half). Ze kwamen er toen rond met een drankje en erna een plateau snoepjes! Hilarisch was dat…maar kheb er toch eentje genomen ;). Uiteindelijk dan toch goed geland en daar zaten we toen op Big corn. We reden onmiddellijk met de taxi naar ons gereserveerd hotel, maar toen we toekwamen hadden ze geen kamers meer! We konden toen gelukkig nog naar een ander hotelleke gaan recht aan de haven. Het was er niet zo mooi, maar voor 1 nacht kon ons dat niet schelen. Ik en Filip gingen op zoektocht naar schelpen en jawel, we vonden ineens een berg schelpen onder een visfabriek! Echt heel mooie schelpen. Ik heb er toen twee meegenomen! De dag nadien was het al weer pakken wezen, want we gingen met de boot naar Little corn. We vertrokken om tien uur, maar amai volk op dat bootje! En warm warm warm! Ik dacht dak ging verdorsten, maar eens de boot vertrok maakte het alles terug beter! De motor raakte halverwege oververhit en viel uit, maar alle we geraakten er toch! Eens toegekomen waren bijna alle hotelleke die prachtig waren volzet, omdat het Semana Santa was. Iedereen in Nicaragua had deze week verlof. Gelukkig vonden we nog iets waar we met zen achten konden slapen. Het was een proper hotel, maar lag niet aan het strand. Gelukkig konden wij daar allemaal tegen! We namen toen onze zak en gingen naar het strand! Ik, Lot, Filip, Lieven en Joachim gingen toen rond het eiland lopen om het te verkennen. We zijn bijna rondgeraakt, maar het laatste stukje was toch wel een beetje moeilijk! Het was er wel ongelofelijk prachtig!
Het licht, water en den electric lieten verschillende keren op zich wachten en alle keren op de meest vervelende momenten! Zo stond ik eens in de douche en lap geen water meer! De keer erna stond ik eronder en lap geen licht meer! Ze moesten toen schijnen onder mijn deur met een zaklamp opdat ik iets zou kunnen zien! Maar khebt wel telkens overleefd hoor! Diezelfde avond nog wouden we gaan eten en ja alweer geen elektriciteit en dus ook geen licht! We hadden toen een heel gezellig plekje gevonden in de kalmte zonder enig volk rondom ons en we vroegen toen of deze vrouw voor ons kon koken! Ze riep al gauw drie buurvrouwen bijeen en begonnen te koken! Zalig was dat in de donker tussen de bossen op een tafeltje met een kaarsje en het maanlicht! Geweldig was het! We hadden toen ook heel lekker gegeten! Momenten om nooit meer te vergeten!
De tweede dag zijn we gaan snorkelen! Echt heel mooi….we hebben toen boven wel vier of vijf haaien gezwommen! Het koraalrif zelf zag er redelijk dood uit, maar het was toch eens de moeite! We vaarden met een klein bootje tot aan een bepaald punt en deden toen een hele toer. In de namiddag gingen we toen naar het prachtige andere strand! Echt bounty stranden! Gewoonweg prachtig, zelfs de beste foto’s kunnen nie weergeven hoe mooi het er was!
Ik wou per se eens uit een kokosnoot drinken en zag in de verte ver van alles een klein kotje staan. Er stond een vrouw in en ik vroeg of ze dit verkocht. Aangezien ze geen wisselgeld had kreeg ik het gratis van haar (coconuts groeiende daar toch overal aan de bomen). Ik babbelde er een tijdje mee en op den duur hadden we de afspraak om er ’s avonds met zen allen te gaan eten. Het lag helemaal weg van alles wat bewoond was en dus aten we er ’s avonds onder de maan op het strand! Ongelofelijk gewoonweg! Da zijn zo de momenten die voor mij het mooist waren. Ik, Filip en Joachim gingen toen ook naakt gaan zwemmen! Dat hoorde er gewoon bij! Midden in de nacht hup hup het water binnen! Het was echt de ideale avond tot er een domper opt feestgebeuren kwam! Toen we wouden betalen was er vijftien dollar van Joachim weg…Echt heel jammer!
De volgende dag namen we al vroeg de boot trg om Big corn nog een dag te gaan verkennen. We liepen toen een beetje overal en verbleven er noch een nacht in een hotel. Ook daar waren er heel erg mooie stukken natuur en strand!
De dag nadien moesten we al trg het vliegtuigje nemen richting Managua. Van daaruit vertrokken mijn moeder en ik toen naar Granada. Eens aangekomen in Granada gingen we naar hetzelfde hotel als dat van Anne en Lorenzo. Het was een heel mooi gebouw en goedkoop! Heel gezellig. Ik en mijn moeder gingen toen de stad een beetje verkennen en deden diezelfde dag nog de Isletas van Grandada! Heel mooi…op het meer van Nicaragua (een van de grootste meren van de wereld) lagen verschillende eilandjes en daar vaarden we door! Heel mooi.
De tweede dag verkende ik en mijn moeder de stad. Prachtige gebouwen en een zot kerkhof! Ongelofelijk! Ook gingen we toen binnen in een klein sigarenfabriekje en kon ik eventjes zien hoe ze die sigaren maakten. De tweede avond gingen we een vulkaan gaan bezoeken…de Masaya by night. Als je boven kwam voelde je al onmiddellijk de dampen op je longen komen! Normaal gezien mogen mensen er niet te lang blijven staan aan die dampen, voor de gezondheid! Aangezien ik de enige was van onze hele groep die Spaans kon en de rest Australiërs en Engelsen waren mocht ik tolk spelen! Ik verschoot er zelf van dat ik bijna alles kon vertalen wat de gids vertelde. Wel grappig want telkens de gids iets zei, keek iedereen naar mij en dan moest ik beginnen te vertellen :) Khad nog gezegd: 5 box an hour! ;). We gingen toen een naar een vulkaan kijken, daarna naar een andere, daarna naar vleermuizen kijken en daarna een grot doen om vervolgens tegen de pikke donker terug naar de vulkaan met rook te gaan kijken, omdat je toen zijn lava kon zien.
De volgende ochtend wou ik per se nog Lago de Apoyo doen (een krater meer), maar ik wou ook nog diezelfde middag de bus pakken naar Isla de Ometepe. Dus ik mijn moeder nog meesleuren naar dat meer niet wetende dat het nog een serieus eindje stappen en klimmen was. Net genoeg tijd gehad om nog eens een duik in dat meer te nemen en terug gekeerd! Mijn moeder was voor te ontploffen, maar khad et toch maar weer eens gedaan! Zoveel mogelijk zien op zo’n kort mogelijke tijd! Zo hoort dat! Toen nog een bus genomen naar Rivas en we konden nog een boot halen op tijd in San Jorge. Het was wel grappig want we zaten op een Nederlandse of Belgische ferrie! Na een uurke op de boot kwamen we toe op Isla. We beslisten op de boot om de kant van het mooiste strand te nemen. (ook dit eiland lag op het meer). Er was gewoonweg niets toen we er toekwamen buiten dan een lift in een pick up die we konden nemen. Een uurke later kwamen we toe aan onze kant van het eiland en namen we er lukraak een hotel van het boek uit. Het was een mooi hotel en rustig. Veel konden we die dag niet meer doen, omdat het al behoorlijk laat was al we er waren toegekomen. Ook diezelfde avond kwamen Anne en Lorenzo af! Zij verbleven in het hotel naast ons. Gelukkig konden we in ons hotel betalen met visa, omdat er maar 1 bank was over heel het eiland en deze bevond zich aan de andere kan van het eiland. De twee dag gingen we met de paarden naar Ojo de agua. Een plaats waar je kon zwemmen. We wouden het oorspronkelijk anders doen, maar er waren geen bussen op zondag dus dachten we maar met de paarden te gaan. heel leuk, alleen had ik echt weer de traagste van den hoop! Ik wou lopen en da beest was zo tam dat hij nie eens de moeite deed!
De dag nadien gingen Ik, Anne en Lorenzo de Maderas gaan beklimmen (vulkaan). Amai zeg heb ik afgezien! Nie normaal zwaar!!!! Het was vijf kilometer stijl naar boven( vier uur), dan een half uur naar beneden om naar het kratermeer te gaan en dan nog eens zes kilometer naar beneden (andere route). Het heeft ons toch wel een uurke of tien bezig gehouden! Ik was na den eerste kilometer al aant sterven! Stel je voor nog eens vier meer…en warm warm warm!!! Modder modder modder….zere voeten voor dood! Blaren….hehe met andere woorden het was de moeite! Maar we bleven lachen! De hele tijd door!!! Misschien wel lachen van vermoeidheid, want ik vond het echt een zware beklimming! Elke voet die ik moest zetten was er een te veel op een gegeven moment! Ik dacht telkens…wat een gedacht om een vulkaan te beklimmen! Maar gelukkig heb ik doorgezet en was het een prachtige ervaring! Wat minder leuk was aan heel het gebeuren was dat ik de gids achter mijn gat had! Al van de eerste dag! Op den duur ergerde ik mij er dood aan! Verschrikkelijk!!! Anne en Lorenzo vonden het grappig, maar ik echt niet meer! Ineens ook na het beklimmen van de vulkaan gingen we nog iets drinken en ik lette even niet op en mijn schoenen waren verdwenen! De gids was ze gaan wassen! Wat een gedacht zeg…maarjak had toch weer propere schoentjes ;). De dag nadien was ik gebroken. We gingen toen nog een daguitstap doen naar de watervallen van Ramon en naar een natuurrreservaat en echt elke stap die ik moest zetten was er weer een te veel! Moorden, maar gelukkig was dit ook zo bij Anne en Lorenzo ;) Ook die watervallen waren mooi, maar redelijk droog!
In het natuurreservaat zagen we heel veel kikkertjes echt duizenden op de stranden en ook veel apen in de bomen (dat hadden we ook al gezien als we de Maderas bekomden). Diezelfde avond was het pakken om dan de volgende ochtend de boot terug te nemen en naar Esteli te komen om mijn moeder nog eens te laten zien waar ik woon en werk.
Dit was het ongeveer voor nu…..een hele reis in een notendopje….normaal gezien ga ik dit weekend nog naar Léon om een andere vulkaan te beklimmen.

Groetjes Fay!!!! Die hier slechts nog maar een maandje zit